Thursday, May 28, 2009

SAJAK BUAT PENGAJARAN

ku mengaku
konon aku seorang hamba
sahayaNYA YANG MAHA ESA
lalu ku khianati harta amanahNYA
lalu ku cemarkan mataNYA dengan jijikan dunia
lalu ku busukkan hatiNYA dengan kotoran hasad
lalu ku renyukkan mulutNYA dengan cacian fasad
lalu ku pohon ampun semula
lalu ku khianati semula

ku bersaksi
konon aku seorang kekasihNYA
kekasih yang cinta mencintai melebihi segala
kasihku kucurangi dengan cinta dunia
kasihku kasih talam dua muka
kasihku kasih dalam angan
kasihku bertepuk sebelah tangan
lalu ku pohon ampun
lalu ku khianati semula

ku pernah menangis menghadapMU
kemudian ketawa semula

ku pernah tersungkur sujud padaMU
kemudian mendabik dada semula

ku sering berjanji padaMU
sering jua memungkiri

ku memuji keindahan alamMU
tidak pula ku bertafakur

bilakah diri ini kan kembali
kepada fitrah sebenar
pagi ku ingat
petang ku alpa
malam ku derita

TUHANKU AMPUNKANLAH SEGALA DOSAKU
TUHANKU MAAFKANLAH KEJAHILAN HAMBAMU INI

OH TUHANKU KAU PIMPINLAH DIRI INI
YANG MENDAMBAKAN CINTA-MU
YANG MENAGIH RINDU-MU
YANG MENCARI REDHA-MU
YANG KEPINGIN RAHMAT-MU
YANG SEPI DARI KASIH-MU
YANG LARA DARI SAYANG-MU

YANG KEPENGENAN
MENJADI HAMBAMU YANG SEJATI
MENJADI KASIHMU YANG SETIA

p/s : ku copy and edit daripada insan yang tujukan puisi ini untuk dirinya dan umat manusia seluruhnya yang berpenyakit di hati termasuklah aku.

1 comment:

  1. assalamualaikum syeikh.. ana link ke blog anta ok.. =)

    ReplyDelete